Hodowla Kidane FCI Rhodesian  Ridgeback znajduje się w Kędzierzynie-Koźlu, w województwie Opolskim. Posiadam tylko psy tej rasy, które są traktowane jak pełnoprawni mieszkańcy domu. Pierwsza suczka tej rasy przyjechała do mnie 6 lat temu ( 2018 ), wtedy zaczęła się moja przygoda z tą rasą na poważnie. Jednak moje zainteresowanie Rhodesianami zaczęło się dużo wcześniej,  około roku 2002 - już wtedy interesowałam się tą elegancką rasą, odwiedzałam wystawy psów, głównie międzynarodowe w Opolu lub w Katowicach. Szukałam informacji oraz przyglądałam się jakie psy mają polscy hodowcy, ale jak to w życiu bywa, na realizację marzeń i pasji musiałam długo poczekać.

​

Dlaczego wybrałam tą rasę?

Nasz dom rodzinny był pełen zwierząt, był też dalmatyńczyk, który również był psem biorącym udział w wystawach psów rasowych. Wzorzec rhodesian ridgeback powstał w oparciu o wzorzec właśnie dalmatyńczyka. Jednak ja zawsze byłam miłośnikiem trochę większych psów i moja miłość bardzo mocno przyciągała rhodesiany. Jak na duże psy, to można powiedzieć, że są długowieczne, często dożywają powyżej 12 lat i nawet więcej. Kapitalnie przywiązują się do rodziny, w której się wychowują, nie są zbyt hałaśliwe, chyba, że sytuacja tego wymaga, są powściągliwe wobec obcych, linieją sezonowo trochę intensywniej, później trochę mniej. Kąpiele według potrzeb, jednak nie można pominąć tego elementu wychowania podczas socjalizacji szczeniaka w domu. 

​

Obecnie mieszkają z nami trzy suczki rasy Rhodesian Ridgeback - Zambia, jej kuzynka Kenia oraz Screamer, która jest córką Zambii. Zapomniałam o kotach, są dwa - tak rhodesian może mieszkać z kotem.

​

Jeśli interesujesz się tą rasą, chcesz wiedzieć jaka jest cena za szczeniaka lub chcesz kupić szczeniaka, w tym roku lub planujesz, to zapraszam do kontaktu mailowego lub przez Facebook - Kidane FCI Rhodesian Ridgeback Kennel. Opowiem jak żyje się z tymi cudownymi psami pod jednym dachem.

​

​

Rhodesian Ridgeback, a dzieci. Istnieje kilka zasad, które każdy dorosły powinien znać, żeby mógł ich nauczyć swoje własne dzieci. Zasady dotyczą zachowania wobec dorosłych psów oraz szczeniąt, obojętnie jakiej rasy i wielkości. 

​

1. Jeśli pies odchodzi od ciebie, to pozwól mu odejść, nie podążaj za nim. Nie pozwalaj dziecku biegać za psem.

2. Nie osaczaj psa, zostaw mu przestrzeń, aby miał możliwość swobodnego poruszania się i odejścia.

3. Nie pozwalaj dziecku wspinać się na psa.

4. Nie pozwalaj dziecku siedzieć na psie.

5. Nie pozwalaj dziecku ciągnąć psa za uszy, za ogon, za sierść, za skórę.

6. Nie pozwalaj dziecku uderzać psa i niczym w niego rzucać, nawet małymi zabawkami.

7. Nie dotykamy psiego jedzenia, nie podchodzimy do psa, gdy on je, nie zabieramy jedzenia.

8. Nie pozwalamy dzieciom wchodzić do psiej budy lub klatki kennelowej. Ta zasada dotyczy również legowiska.

​

Wymienione zasady traktowania psa i jego przestrzeni nie są trudne do zrozumienia przez dzieci. I nie spowoduje to pogorszenia więzi z psem i jego rodziną, wręcz przeciwnie zapewni to bezpieczeństwo i jednocześnie lepszą relację domowników z psem.

​

Naucz się czytać własnego psa i jego mowę ciała. Zacznij od książki "Sygnały Uspakajające" Turid Rugaas, kapitalna książka
o tym, jak psy unikają konfliktów.